Στη Φαιστό, ανασκαφές της Ιταλικής Αρχαιολογικής Σχολής που άρχισαν το 1900, έφεραν στο φως το δεύτερο σε μέγεθος μετά την Κνωσό Μινωικό ανάκτορο. Σύμφωνα με την μυθολογία, η Ευρώπη χάρισε στον Δία τρεις γιούς. Τον Μίνωα, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα, οι οποίοι βασίλευσαν αντιστοίχως στην Κνωσό, στη Φαιστό και στα Μάλια.

Το ανάκτορο της Φαιστού οικοδομήθηκε πρώτο κατά την αρχή της παλαιοανακτορικής Μινωικής περιόδου (2000-1700 π.Χ.). Οπως και τα άλλα μινωικά ανακτορικά συγκροτήματα, καταστράφηκε το 1700 π.Χ λόγω σεισμών. Οι μινωίτες ισοπέδωσαν τα ερείπια και επ' αυτών οικοδόμησαν το ανάκτορο της Νεοανακτορικής μινωικής περιόδου (1700-1450 π.Χ.). Στην Φαιστό το δεύτερο ανάκτορο κάλυψε μερικώς την έκταση του πρώτου.

Στη βορεία πτέρυγα των αποθηκών του ανακτόρου βρέθηκε ο δίσκος της Φαιστού. Πρόκειται για πήλινο δίσκο επί του οποίου έχει αποτυπωθεί με χρήση κινητών στοιχείων το εκτενέστερο μέχρι σήμερα γνωστό κείμενο της κρητικής ιερογλυφικής γραφής. Ο Δίσκος είναι γνωστός και ως το αρχαιότερο τυπογραφικό μνημείο της ανθρωπότητας. Η κρητική ιερογλυφική γραφή όπως και η Γραμμική Α’ γραφή, αμφότερες μινωικές γραφές, παραμένουν  σιωπηλές, και μέχρι σήμερα δεν έχει επιτευχθεί η αποκρυπτογράφησή των.